2022. Een jaar vol liefde

Nog een paar uurtjes en dan sluiten we 2022 af. Een gesloten boek, met ezelsoren en koffievlekken, vol sticky notes bij de hoofdstukken die ik nooit meer wil vergeten en een prachtige boekenlegger bij eind augustus. Het was een jaar met veel pieken – letterlijk en figuurlijk –, maar helaas ook een aantal dalen. Een greep uit mijn afgelopen 365 dagen.

Stronteigenwijs

Wat was ik verdrietig toen de orthopeed me vertelde dat ik Tour for Life wel op m’n buik kon schrijven. En wat ben ik blij dat ik stronteigenwijs was en een andere orthopeed heb gezocht. Eén die mijn ambitie wel begreep en die me beloofde dat hij me die bergen over zou krijgen. Met een paar fikse spuiten – en heel veel doorzettingsvermogen en heel veel trainingsarbeid – is me dat ook gelukt. Uiteindelijk sluit ik het jaar af met maar liefst 11.000 fietskilometers in de benen. Maar daarmee is mijn strijd tegen die kutkanker niet afgesloten! Zolang die knie een beetje meewerkt, ga ik gewoon door. Iets minder ver, maar niet minder uitdagend…

Avontuur

Wat was ik verdrietig dat we in mei afscheid moesten nemen van mijn lieve schoonmoeder. Maar wat ben ik blij met de fantastische familie die ze heeft achtergelaten. Mijn geweldige Lief, zijn broer en alle kinderen. Zonder haar was deze familie er niet geweest, zonder haar had ik nooit met team Family for Life van Italië naar Nederland gefietst. Family for Life, met mijn Lief, zijn broer, hun neef en nicht en hun liefdes, zijn oudste zoon en zijn superlief, haar topvader en een aangenomen Mexicaan 😉 en natuurlijk mijn zoon en zijn twee geweldige matties. Wat wás het een avontuur.

Duwtje in de rug

Op het moment dat ik die bergen over zwoegde, was mijn neef aan het knokken voor zijn leven. Als ik het zwaar had, dacht ik aan hem. Ik kon onder het afzien nog genieten van mooie vergezichten. En als ik het echt niet meer trok, had ik nog een geweldig teammaatje die me een duwtje in de rug gaf. Ik had Mikey ook zo graag een duwtje in de rug gegeven, maar helaas… Wat ben ik verdrietig dat hij het niet heeft gered, maar wat ben ik blij dat ik op het vliegtuig kon springen om mijn lieve nichtje bij te staan en mijn oom en tante een knuffel te geven. Een echt gevalletje Family for Life. Vrijdag in het holst van de nacht stapte ik in een Italiaanse taxi op weg naar het vliegveld, zaterdag om 12 uur liep ik weer op de Italiaanse markt. Hoe oneerlijk, bizar en vol contrasten kan het leven zijn?

Vertrouwd

Wat was het verdrietig dat we – vlak voor de kerst – afscheid moesten nemen van mijn ‘tweede vader’, de vader van mijn jeugdvriendinnetje. Maar wat was ik blij dat ik erbij mocht zijn, dat ik weet hoe vertrouwd iemand kan voelen, dat ik weet dat je je thuis kunt voelen door alleen maar heel dichtbij iemand te zijn. 

Blije schrijver

Wat een genot dat ik dag in dag uit mag doen waar ik blij van word. Duizenden blogs, honderden webpagina’s en tientallen whitepapers zijn er uit mijn vingers gerold dit jaar. Geen dag verveelt het me en ik leer iedere keer weer iets nieuws. Van kunstmatige intelligentie tot batterijsystemen, van IoT tot glastuinbouw en van low-code-platformen tot bedrijfslunches, ik hou ervan. 

Familie voor het leven

Ja, 2022 was een jaar met intens verdrietige momenten, maar ook een jaar vol dankbaarheid. Dankbaarheid voor wat er wel is, dankbaarheid voor zoveel liefde om me heen. Als ik had kunnen huilen, had ik afgelopen tweede kerstdag een traantje gelaten. Van verdriet over wie er niet bij kon zijn, maar vooral van blijdschap voor wie er allemaal wel bij was. Een huis vol liefde, 15 man en vrouw sterk. Mijn familie. Voor het leven. 

2023, ik ben klaar voor je!