‘Mijn naam is Annie Dapperding’

In augustus 2021 fietste Annie Dapperding Giro di Kika. Deze rit staat symbool voor haar leven. Al fietsend liet ze achter wat ze graag achter wilde laten en fietste ze haar nieuwe leven tegemoet, met als grote overwinning de top van de Stelvio. Inmiddels fietste Annie niet alleen meermaals Giro di Kika, maar ook verschillende keren Tour for Life. Vandaag is een bijzondere dag voor Annie. Op 13 oktober 2020 omarmde ze haar nieuwe naam.

Annie Dapperding

Dapper ding

Mijn naam is Annie Dapperding. Elke keer als ik die zin mag uitspreken, maakt mijn hart een sprongetje, want ik ben niet zomaar aan die naam gekomen. In mijn jeugd ben ik misbruikt door mijn vader. Toen ik 28 was, deed ik aangifte tegen hem, waarna een heftige periode vol rechtszaken volgde. In 2019 is hij veroordeeld. Ik kreeg gerechtigheid, de waarheid lag op tafel en daarmee was voor mij het boek gesloten. Dacht ik. Tot ik op een dag werd aangesproken met mevrouw Jansen, de achternaam van mijn vader. Iedere vezel in mijn lijf protesteerde, dié naam wilde ik niet meer dragen. Ik ben gaan uitzoeken wat de mogelijkheden waren en ik ontdekte dat slachtoffers van bepaalde misdrijven hun achternaam gratis konden laten wijzigen als de dader onherroepelijk was veroordeeld. De naam van mijn moeder was geen optie, zij koos voor mijn vader. Ik mocht daarom zelf een naam bedenken. Dat moest een Nederlands klinkende naam zijn die nog niet bestond. In de periode voorafgaand aan het vonnis noemden de rechercheurs mij altijd een ‘dapper ding’, omdat ze me zo sterk vonden dat ik voor mezelf opkwam. Dat moest mijn nieuwe naam worden! Sinds 13 oktober 2020 draag ik dan ook officieel deze naam en dat maakt me zo dankbaar. Elke keer als ik mijn naam uitspreek, besef ik me weer dat ik een vrij leven leef.

Nog één keer door diepe dalen

Ergens in dit hele proces kwam Giro di Kika voorbij op mijn tijdlijn. Langzaamaan vormde zich een beeld in mijn hoofd. Hoe mooi zou het zijn als ik alles van me af kon fietsen? Letterlijk alles achter me laten. Nog één keer letterlijk door die diepe dalen gaan, om vervolgens de top te bereiken? Ik weet hoe het is om te knokken in het leven, maar ik had tenminste een keuze, ik kon aangifte doen. Kinderen met kanker hebben geen keuze, maar ze hebben wel recht op een onbevangen leven. Daar wilde ik me voor inzetten.

In de schuur

Toen ik me inschreef voor Giro di Kika had ik alleen een MTB. De wielrenners om me heen vonden dat maar niks. Zo’n rit moet je op een racefiets doen, volgens de kenners. Die racefiets kwam er, maar die eindigde uiteindelijk toch in de schuur. De MTB was meer mijn ding. Tot ik in februari van dit jaar de webinar bijwoonde van Paul van Dam, fietscoach, -trainer en eigenaar van Passion4Biking. Door die webinar besefte ik dat ik efficiënter moest gaan trainen. De explosiviteit heb ik wel, maar duurvermogen is ook heel belangrijk voor een uitdaging als Giro di Kika. Uiteindelijk heb ik mijn racefiets maar weer uit de schuur gehaald en heb mij met de trainingsschema’s, samen trainen en clinics optimaal voorbereid voor Giro di Kika.

Knikkende knietjes

Op 29 augustus begon Giro di Kika. Daar stond ik dan, aan de start in Bellamonte. Ik kende maar een paar mensen die meededen en had nog nooit in de bergen gefietst. Mijn trainingen op de Posbank en in Zuid-Limburg moesten zich hier verzilveren! Tijdens die trainingen heb ik veel hoogtemeters gemaakt en gemerkt dat klimmen me steeds beter lukte. Met knikkende knietjes ging ik van start, maar wat heb ik genoten. Het was enorm indrukwekkend: mijn eigen emoties, de verhalen van andere deelnemers. Het was een rollercoaster, maar dan wel een heel bijzondere. De andere deelnemers hebben vooral mijn grote lach gezien, maar geloof me, ik heb het zwaar gehad. Uiteindelijk zat ik toch maar in mijn eentje op die fiets en mijn hele leven, van mijn tiende tot mijn 31e trok aan me voorbij. Maar die lach boven op de Stelvio, was een lach die uit het diepst van mijn ziel kwam. Ik heb het helemaal zelf gedaan, en ben dankbaar dat ik zover gekomen ben, tijdens de Giro, maar vooral ook in het leven.

Levens op de kop

Tijdens de Giro realiseerde ik me meer dan ooit tevoren hoe bevoorrecht ik ben dat ik zelf bepaalde keuzes heb kunnen maken in mijn leven. Kinderen met kanker – en hun ouders – hebben geen enkele keuze en zijn volledig afhankelijk van een arts. Ik heb mijn verhaal – bewust – niet gedeeld tijdens deze week, ik heb vooral geluisterd naar de verhalen van anderen. Zoveel gezinnen, zoveel verdriet, zoveel levens die op de kop staan. Dat verbindt, en dat maakte ook dat ik anderen wilde helpen om boven te komen, net als ik.

Grenzeloos

Sport is altijd belangrijk geweest in m’n leven. Van mijn vierde tot mijn 28heb ik gevoetbald. Voetbal, dat was mijn ding, dan kon ik zijn wie ik was. Toen ik daarmee moest stoppen, omdat dat verstandiger was, ben ik gaan kickboksen en later gaan fietsen. In het verleden was ik altijd grenzeloos in mijn sport: het was mijn manier om te laten zien dat ik goed genoeg was. Inmiddels sta ik er anders in. Nu is het ophalen van sponsorgeld mijn doel geworden. Ik heb inmiddels meermaals ritten als Giro di Kika en Tour for Life gefietst. Ik zet me in voor een ander en krijg er een week fietsen met mooie inspirerende mensen voor terug, hoe mooi is dat?

In Vonk for Life zet ik mensen die verbonden zijn aan Tour for Life in de spotlights. Mensen met een mooi, moedig of bijzonder verhaal, die het leven omarmen, ook al heeft het soms een rauw randje. Vind jij het leuk om een keer jouw verhaal te doen? Dat kan! We bellen een kwartiertje, ik stel je een paar vragen en ik schrijf een blog zoals deze uit jouw naam. Ik stuur je mijn voorstel in Word waarop je één keer mag schieten (of naar aanleiding waarvan je je terug mag trekken;-)). Lijkt het je wat? Laat het me weten via femke@vonktekstendesign.nl. Dit aanbod is gratis en voor niets, en je mag de tekst ook delen op je eigen (bedrijfs-)website of sponsorpagina. Eén maar: ik schrijf niet meer dan één Vonkje per week. Het kan dus zijn dat je even geduld moet hebben. Uiteraard mag je – als lezer of als Vonkje – je waardering altijd laten blijken door een kleine donatie te doen via mijn Tour for Life-pagina

Geplaatst in Fem Vertelt, Sportvonkjes.

Eén reactie

  1. Hoi Annie, ik ben zo trots op jou. Een vakvrouw in hart en nieren. Wat ben jij oprecht een dapper ding. Wat een hel heb jij achter gelaten. En wat hoop ik dat jij nog zo een grandioos mogelijk leven gaat krijgen. Heel veel succes met de komende uitdagingen, die je zeker weten gaat voltooien. Groeten van Dennis, de Volvo Penta man.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *