In Vonk for Life zet ik mensen met een mooi, moedig of bijzonder verhaal in de spotlights. Mensen die het leven omarmen. In deze editie: Hans Bouwmeester. Hans is – behalve de neef van mijn Lief – een sportman en triatleet in hart en nieren. Dat de sport uiteindelijk ook zijn leven zou redden, dat had hij natuurlijk nooit kunnen verwachten, maar indirect deed het dat wel. Nu vind hij het tijd om sport in te zetten om aan de gezondheid van anderen bij te dragen.
Ultieme uitdaging
Ik ben mijn hele leven al fanatiek triatleet. Als klein ventje van zeven lag ik al vrijwel dagelijks in het zwembad en in 1984 deed ik mijn eerste triatlon. Leuk detail: mijn coach destijds was Robert, dezelfde neef die in 2022 als begeleider meegaat met Tour for Life. De meest bijzondere triatlon die ik ooit heb gedaan was op Lanzarote. Ik ben geen klimmer, ga slecht op hitte en heb een hekel aan een slecht wegdek, al deze ingrediënten zorgden voor de ultieme uitdaging. Toch hield ik ervan. Wintertriatlons, zomertriatlons, toertochten en fietsklassiekers, verzin het maar en ik deed het. Behalve triatlons heb ik veel toertochten en klassiekers gefietst. De Amstel Gold Race, Gran Fondo Eddy Merckx, Luik-Bastenaken-Luik, dat soort werk.
Levensreddend initiatief
Op aanraden van mijn huisarts laat ik al jaren in het voorjaar een algehele gezondheidscheck doen, voor de start van het sportseizoen. Er wordt een bloedonderzoek gedaan, waarbij ook mijn ijzer, en vitaminen en mineralen worden gecheckt. Omdat ik in 2017 vijftig was geworden, stelde mijn huisarts in mei 2019 voor ook de PSA-waarden eens te laten checken, een belangrijke indicator om prostaatkanker op te sporen. Prima, als hij het zegt, zal het wel zinvol zijn, dacht ik. Dat zijn initiatief levensreddend zou zijn, daarvan had ik toen nog geen idee.
Alarmbellen
Mijn PSA-waarden bleken te hoog. Dat schijnt wel vaker voor te komen, dus op zich was het nog geen reden voor paniek, maar de arts vond het wel nodig me verder te laten onderzoeken. In het Spaarne Gasthuis werden eerst biopten genomen, zo kwamen er een aantal tumoren aan het licht. Op de MRI-scan die volgde waren botafwijkingen te zien, en de PET-scan toonde drie hotspots, plekken waar een hoge stofwisselingsactiviteit plaatsvindt. Toen gingen bij de artsen alle alarmbellen rinkelen. Het was augustus 2019.
Innovatieve behandeling
Mijn situatie verslechterde zo snel, dat ik werd overgeleverd aan het Antoni van Leeuwenhoek, hét in kanker gespecialiseerde ziekenhuis en onderzoeksinstituut. Leek in het Spaarne Gasthuis opereren nog de enige mogelijkheid, in het AvL bleek er nog een optie: de MRI-Linac. Dat is een combinatie van een radiotherapieversneller met een diagnostische MRI. Dit zorgt voor een preciezere bestraling van de tumor waardoor je minder kans op nevenschade hebt én minder – maar langere – bestralingen nodig hebt. Deze innovatieve behandeling wordt nog maar in vijf ziekenhuizen wereldwijd gedaan. Ik greep de kans met beide handen aan. Immers, wat nieuwer is, zal ook wel beter zijn.
Hoogzwanger en aan de chemo
Het was wel heel confronterend om in het AvL rond te lopen. Zes jaar eerder liep ik daar ook, met mijn vader. Bij hem waren verschillende kankersoorten gevonden, waaronder longkanker. De artsen gaven hem nog een half jaar, tenzij de chemotherapie aan zou slaan. Die sloeg niet aan. Gelukkig bleek toen immuuntherapie nog een optie, dat sloeg wonder boven wonder wél aan en dat heeft ervoor gezorgd dat hij nog vijf jaar extra kreeg. Maar ik heb heel wat dagen met hem in het AvL doorgebracht, en wat je daar ziet, dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Wat de meeste indruk op me heeft gemaakt was een jonge vrouw, hoogzwanger en aan de chemotherapie. Vreselijk. En nu liep ik daar ineens zelf!
Klachtenvrij
Het gekke is dat ik totaal geen klachten had toen bij mij prostaatkanker werd geconstateerd. Dat is ook het gevaarlijke van deze vorm van kanker. Als je het vroeg ontdekt zijn de overlevingskansen heel hoog, maar als je er te laat bij bent, heb je kans dat er al uitzaaiingen zijn en dan zijn de vooruitzichten ineens heel wat slechter. Kun je je voorstellen dat ik mijn huisarts heel dankbaar ben? Als hij niet dat ene vinkje had gezet op het aanvraagformulier voor het bloedonderzoek, was ik nu misschien ongeneeslijk ziek. Inmiddels heb ik mijn tweede uitslag gehad en die was hoopgevend. Een geweldige opluchting.
Acht zadels verder
Die MRI-Linac was voor mij de meest optimale behandeling, maar het was zeker niet makkelijk. Op zich is dat halve uur in die MRI niet zo heftig, maar het steeds weer legen van je darmen en blaas, voorafgaand aan de behandeling, dat werd pijnlijker en pijnlijker. En dan ben ik in topconditie, iemand met een mindere conditie houdt zoiets niet vol, dat weet ik zeker. Dankzij de laatste goede uitslag sta ik weer wat meer ontspannen in het leven, maar ik zal nooit meer dezelfde zijn. Soms gaat het goed en soms ben ik ineens weer moe of somber. Het sporten heb ik inmiddels weer opgepakt. Nog wel een beetje met de rem erop, maar ik heb alweer drie kleine sprinttriatlons gedaan. Conditioneel ben ik er nog niet, maar dat komt wel goed. En ik heb een schuur vol zadels liggen. Ondanks dat ze heel gericht mijn prostaat hebben kunnen bestralen, is de boel daar nog steeds heel gevoelig. Acht zadels heb ik geprobeerd en ik denk dat ik nu eindelijk de goede heb.
Kanker heb je als gezin
Kanker heeft impact op alles, niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk. Beide keren dat ik op de uitslag moest wachten, had ik het voornamelijk heel zwaar met het idee wat een slechte uitslag voor mijn vrouw Ivonne en onze dochter Yente zou betekenen. Ik zag dat zij het heel moeilijk hadden en dat deed me pijn. Ook daarom vind ik het zo belangrijk om bij te dragen aan wetenschappelijk onderzoek: kanker heb je niet alleen, je hebt het als gezin.
Family for Life
Elke stap dichter naar de genezing van kanker is er één in de goede richting. Voor mij een hele goede reden om in 2022 Tour for Life te fietsen. Ik ben blij dat we dat als ‘familie’ doen. Mijn vrouw fietst mee, mijn zus is vrijwilliger, mijn neven en achterneef zijn begeleiders. Hoe mooi is dat, om met een club lieve mensen om je heen, zo’n prestatie neer te mogen zetten?
Ook je verhaal doen?
In Vonk for Life zet ik mensen met een mooi, moedig of bijzonder verhaal in de spotlights. Mensen die het leven omarmen, ook al heeft het soms een rauw randje. Vind jij het leuk om een keer jouw verhaal te doen? Dat kan! We bellen een kwartiertje, ik stel je een paar vragen en ik schrijf een blog zoals deze uit jouw naam. Ik stuur je mijn voorstel in Word waarop je één keer mag schieten (of naar aanleiding waarvan je je terug mag trekken;-)). Lijkt het je wat? Laat het me weten via femke@vonktekstendesign.nl. Dit aanbod is gratis en voor niets, en je mag de tekst ook delen op je eigen (bedrijfs-)website of sponsorpagina. Eén maar: ik schrijf niet meer dan één Vonkje per week. Het kan dus zijn dat je even geduld moet hebben. Uiteraard mag je – als lezer of als Vonkje – je waardering altijd laten blijken door een kleine donatie te doen via mijn Tour for Life-pagina.
Wat een heftig verhaal weer. Mooi dat jullie het met de familie oppakken volgend jaar.