In Vonk for Life zet Femke Vonk mensen met een mooi, moedig of bijzonder verhaal in de spotlights. Een paar van haar sportmaatjes vonden het nu eens tijd voor haar eigen verhaal. Omdat het opschrijven van je eigen verhaal nogal vreemd voelt, vroeg Femke copywriter Sylvie Van den broeck van Copycabana om haar verhaal aan het digitale papier toe te vertrouwen. Waarom doet Femke op haar 54ste dingen die ze vroeger nooit zou durven? En waaraan denkt ze op moeilijke momenten om toch door te gaan? Je leest het hier.
Noodlot
‘Het gaat niet over wat je hebt meegemaakt, maar over hoe je ermee omgaat’ zegt tekstschrijver Femke Vonk. Zelf is ze daar een goed voorbeeld van: ze trainde tweeëneenhalf jaar voor Tour for Life, maar toen het eenmaal zo ver was, sloeg het noodlot toe. Zal het haar in 2022 wél lukken? Aan motivatie ontbreekt het deze veerkrachtige dame alvast niet.
Verslaafd aan fietsen
In 2016 ben ik gestopt met roken en tegelijkertijd nam ik mijn ontslag. Daarmee verviel ook mijn dagelijkse fietsrit van Leiden naar Amsterdam en terug, en kwam ik in no time dertig kilo aan. Om af te vallen ben ik begonnen met krachttraining, fietsen kwam daar later bij. In het begin moest ik mezelf naar de training slepen. Heb ik niet een smoesje? Moet ik niks anders doen? Is er niks belangrijker? Maar geloof het of niet: na een tijd begon ik het leuk te vinden. Nu is het een verslaving: zodra ik ijzer zie of als mijn kont het zadel raakt, komen er zoveel happy-stofjes vrij dat ik mezelf moet afremmen om mezelf niet te over-trainen.
Kanker kansloos maken
Dankzij Tour for Life kan ik mijn liefde voor de wielersport verbinden aan de strijd tegen kanker. In mijn heel directe omgeving is er gelukkig niemand aan kanker overleden, maar het is zo’n oneerlijke kloteziekte! Maar net als iedereen ken ik schrijnende verhalen en hoe mooi zou het zijn als we met onderzoek deze ziekte kansloos kunnen maken?
Dingen die je normaal niet durft te doen
Met de Tour in het vooruitzicht verleg ik niet alleen fysieke grenzen, maar ook mentale. Zo vond ik het in het begin moeilijk om mensen om sponsorgeld te vragen, maar op een gegeven moment zet je je daar overheen, want het gaat tenslotte om een heel belangrijk doel. Dingen die je normaal niet durft te doen, durf je dan wel. Inmiddels is een soort mindset geworden. Ook dat zie ik als een overwinning op mezelf.
Valse start
Eind juli 2020, een maand voor de start van Tour for Life, werd de editie van 2020 afgelast door corona. Dat was balen, want ik was mentaal en fysiek helemaal klaar voor de tocht, maar ik heb nooit getwijfeld of ik in 2021 opnieuw zou meedoen. Dat leek me logisch. Dus bleef ik gewoon trainen, tussentijdse doelen stellen en geld inzamelen.
Herseninfarct
Op 4 december 2020 was ik in topconditie: mijn bloeddruk, VO2max, mijn omslagpunt, alles was tiptop. Drie weken ervoor had ik nog een perfecte sporttest afgelegd, maar die vrijdag viel ik plotseling om en begon ik raar te praten: een herseninfarct. Een kwartier later werd ik afgevoerd met de ambulance. Goddank ging het allemaal razendsnel, en hebben ze de bloedprop op tijd uit mijn hoofd kunnen trekken.
Kracht kwijt
Op zondag mocht ik het ziekenhuis uit, maandag was ik alweer aan het werk, en op dinsdag zat ik weer op de fiets. Ik was dertig procent van de kracht in de linkerkant van mijn lijf kwijt. Vervelend, want ik had er hard voor gewerkt. Desondanks prijs ik mezelf gelukkig. De meeste mensen komen er niet zonder blijvende schade van af.
Het is maar een knie
Na 912 dagen trainen en 33 duizend kilometers in de benen, startte ik aan de Tour for Life 2021. Op dag één kreeg ik vreselijke pijn aan mijn knie. Een bekende kwaal, maar nooit was het zo pijnlijk. ‘We doen dit om mensen gezond te maken, denk aan je eigen gezondheid’, was het advies van mijn fietscoach. En zo belandde ik op dag twee al op de bank. Opgeven was minstens zo pijnlijk als de knie zelf, maar ik heb mijn schouders niet laten hangen. In een groep waarin mensen hun partner of kind zijn verloren besef je: dit is maar een knie.
Ik ben hier nu toch
Na het verdriet bedacht ik me: ik ben hier nu toch en ik heb zoveel geld opgehaald dat ik er iets zinnigs voor wil doen. Op checkpoint 1, bij Ad van Winden, vond ik een manier om me ook zonder knie nuttig te maken: renners binnenhalen en registreren, zodat er niemand op de berg achterblijft. Een dankbare taak. Iedereen was even lief en bezorgd, en een renner heeft zelfs de afdaling aan me opgedragen.
Dankbaar
Het klinkt misschien gek, maar door al die tegenslagen voel ik me niet ontmoedigd, maar juist dankbaar. Dankbaar dat mijn lijf me toestaat om zo’n prestaties te leveren, voor de veerkracht en flexibiliteit die ik blijk te hebben, voor de vrijheid die ik kan voelen als ik op de fiets zit, voor de steun van mijn familie, vrienden, sponsoren en voor alle lieve mensen die ik tijdens dit avontuur leer kennen. En boven alles ben ik dankbaar dat ik er nog ben. Ja, ik heb iets minder kracht. En ja, mijn lijf piept en kraakt, maar verder ben ik in blakende gezondheid.
Family for Life
Volgende zomer sta ik niet alleen aan de start. Tijdens mijn Tour for Life-avontuur heb ik een prachtig team van 13 mensen (fietsers, begeleiders en vrijwilligers) om me heen verzameld. In augustus 2022 gaan we samen een prachtige sportieve reis maken om geld in te zamelen voor wetenschappelijk onderzoek naar kanker. Dat maakt me waanzinnig gelukkig, want familie en vrienden, daar draait het toch om in het leven?!
Ook je verhaal doen?
In Vonk for Life zet ik mensen met een mooi, moedig of bijzonder verhaal in de spotlights. Mensen die het leven omarmen, ook al heeft het soms een rauw randje. Vind jij het leuk om een keer jouw verhaal te doen? Dat kan! We bellen een kwartiertje, ik stel je een paar vragen en ik schrijf een blog zoals deze uit jouw naam. Ik stuur je mijn voorstel in Word waarop je één keer mag schieten (of naar aanleiding waarvan je je terug mag trekken;-)). Lijkt het je wat? Laat het me weten via femke@vonktekstendesign.nl. Dit aanbod is gratis en voor niets, en je mag de tekst ook delen op je eigen (bedrijfs-)website of sponsorpagina. Eén maar: ik schrijf niet meer dan één Vonkje per week. Het kan dus zijn dat je even geduld moet hebben. Uiteraard mag je – als lezer of als Vonkje – je waardering altijd laten blijken door een kleine donatie te doen via mijn Tour for Life-pagina.