Humble day

Hebben we Singles Day, Black Friday en Cybermonday eindelijk achter de rug, krijgen we ook nog eens Humble Day. My Humle Day.

A million reasons to be humble…

Vanavond gaan we lekker eten. Aan een heule grote tafel, met mijn geweldige Lief en ‘onze’ drie jongste kinderen. Het zooitje ongeregeld waar ik waanzinnig veel van hou. En ik ga ervan genieten. Van die volle tafel, van het feit dat mijn stoere papa en lieve mama goddank goed zijn hersteld van dat kutvirus, van het feit dat mijn lieve zus, zwager en nichtje prachtige dingen doen, dat mijn andere zwager onverdeeld gestoord is, dat mijn schoonmoeder gezond is – en me nog steeds verslaat met Wordfeud. Wat wil een mens nog meer… A million reasons to be humble…

Gevalletje 112

Vandaag een jaar geleden, vrijdagavond, 4 december, 9 uur. Ik zat op de bank met Lief en zijn kids toen ik ineens in elkaar zakte en onbegrijpelijk begon te praten met mijn linkermondhoek op half 7. Gevalletje 112 dus. Op 5 december werd ik wakker in het Haagse ziekenhuis: ‘Mevrouw, u heeft een herseninfarct gehad.’ Zo fiets je wat in het rond en zo word je afgevoerd met een herseninfarct. Goddank ging het allemaal razendsnel, en zat er binnen anderhalf uur een katheter in mijn lies die dat lelijke stolsel uit mijn hersenen haalde. Met dank aan dat razendsnel handelen – en aan het feit dat er goddank nog plek was voor spoedeisende hulp – kan ik het navertellen, zonder restverschijnselen. 

Op de fiets

Vrijdagnacht werd ik in allerijl naar het HMC Westeinde gebracht, zondagmiddag was ik weer thuis, maandagochtend was ik weer aan het werk en dinsdag zat ik weer op de fiets. Ik was wel zo’n dertig procent van de kracht in mijn benen kwijt, maar dat heb ik inmiddels weer terug getraind, met grote dank aan geweldig lieve begeleiders, trainers en coaches.

Geniet hier en nu

Ik ben er nog, ik fiets nog, ik heb al mijn geliefden nog, wat heeft een mens nog meer te wensen? Gister sprak ik Arjen, een mede-Tour for Lifer die – behalve een fantastisch mens! – leeft met een hersentumor. Ik mocht zijn verhaal opschrijven, wat ik heel bijzonder vind. Hij herinnerde me er weer eens aan: Geniet hier en nu. Dat ga ik dan maar doen. Ik zal vanavond proosten, op Arjen, op Em, op Lisette, op Marcel, op Rob, op Diana, op Pauline, op ‘mijn’ team Family for Life, op al die moeders, vaders, opa’s, oma’s, kinderen, mannen en vrouwen die een geliefde moeten missen, op al die bikkels die hun immens moeilijke strijd hebben geleverd, op al die bikkels die afscheid moesten nemen, op al die bikkels die mochten blijven. En vooruit, dan neem ik er ook één op mezelf. Omdat ik er nog ben, omdat ik nog steeds iedereen tot op het bot kan vervelen met mijn ’thumbs up’. Dankjewel, Ar, for the reminder. Ik geniet! Hier en nu.

Bijdragen?

Daniel den Hoed Fonds gaat de strijd tegen kanker aan door de financiering van succesvol kankeronderzoek, uitgevoerd door Erasmus MC Kanker Instituut. Bijdragen? Dat kan hier. Ik ben je eeuwig dankbaar!