Gister was ik aan het sporten – goh – en tijdens de cooling down zei een van mijn sportmaatjes: ‘Ik zal wel aanstellerig klinken, maar ik ben verslaafd aan sport geworden’. Ik kon het alleen maar met haar eens zijn. En dan doel ik niet op de aanstelleritis, maar op het verslaafd zijn aan sport. Ooit bedacht ik ’s ochtends bij het wakker worden al welke smoes ik die dag had om niet te gaan sporten. En ik vond er altijd wel een. Nu sport ik minimaal vijf keer in de week en ik baal echt als ik een keer verstek moet laten gaan.
Een kwestie van plannen
Mensen vragen dan weleens waar ik de tijd vandaan haal. Maar dat is helemaal niet zo moeilijk. Het is allemaal een kwestie van plannen. Aan het begin van de week kijk ik wat er op het programma staat. Dat is sowieso twee keer krachttraining en drie keer fietsen. Maandag en woensdag krijg ik spierversterkende training van Lieke en Bianca bij Studio Results! in de Leyhof, dinsdag train ik op de WattBike in Voorschoten bij Paul van Tri-PT Studio. De andere twee fietstrainingen zijn op de weg en variëren van intervaltrainingen van 73 minuten – echt waar, reken maar uit: 10′ D1, 8x (45″ EI -1’15” rust), 10′ D1, 8x (30″ EI – 1’30″rust), 20′ D1 – tot duurritten van een paar uur en alles ertussenin. Gewoonlijk plan ik de kortere training op donderdag of vrijdag en de langere op zaterdag of zondag. Welke dag het precies wordt, hangt af van de rest van de agenda en van het weer. Want als het op zaterdag regent en stormt en op zondag schijnt de zon, dan kies ook ik gewoon voor de zondag 😉
Knettergek
Maar soms, heel soms, maar dan ook echt heel, heel, heel soms, lukt het niet. Dan lopen dingen anders dan gepland en moet je een training laten schieten. Zoals vandaag. Dan doe je gedurende de week langer over bepaalde opdrachten dan gepland en komen er wat dingen tussendoor waar je echt niet omheen kunt. Gevolg? Malend in je bed liggen: ik moet morgen nog twee uur fietsen, maar ik moet ook de hond nog drie keer uitlaten en douchen en de kat eten geven en vier klanten blij maken met een blog en een whitepaper schrijven en oh ja, om één uur heb ik een cursus Time Management – hoe ironisch – bij de Nederlandse Vereniging van Journalisten. Dan kun je om drie uur ’s nachts gaan fietsen. In het donker. In de kou. In de regen. Wat redelijk knettergek is. Je kunt ook besluiten dat het even niet gaat. Dat je misschien gewoon een keer over moet slaan. Dat daar niemand slechter van wordt. En dat ook niemand je op komt halen om je op transport te zetten naar gevangenenkamp Guantanamo Bay. En dat je lijf het echt wel trekt. Dus sorry fiets, sorry lijf, vandaag neem ik een balansdag.
Wil je meer weten over mijn weg naar de Tour for Life? Begin dan even bij het begin >>>