In Sportvonkjes zet ik regelmatig een sporter in het zonnetje. Wat brengt de sport je en hoe blijf je gemotiveerd? Deze keer aan het woord: Danny Fiere. Danny fietst dit jaar voor de vierde keer Tour for Life. Fietste hij deze monstertocht de eerste drie keer mét zijn vrouw Lisette, dit jaar fietst hij helaas vóór Lisette. Want op 1 april 2020 is Lisette op 44-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van kanker. Om in de toekomst anderen dit onmenselijke leed te besparen – het leed van ziek zijn, maar ook het leed van achterblijven –, gaat Danny nog een keer op de pedalen. Met team Samen Sterk fietst hij zijn Tour for Li.
Foute bobbel
Toen ik jong was, speelde ik korfbal in het studententeam. Maar toen ik dertig jaar geleden mijn kruisband scheurde, heb ik mijn veldpositie ingeruild voor de rol van coach. Tsja, en als je sportfrequentie afneemt, maar je consumptiefrequentie hou je op hetzelfde peil, dan kun je wel raden wat er gebeurt. Ik werd veel te zwaar. Op mijn hoogtepunt – of beter: dieptepunt – wees de weegschaal 157 kilo aan. Lisette, mijn vrouw, heeft me wel 70 duizend keer gevraagd om iets aan mijn gezondheid te doen. Ze wilde me niet verliezen en was bang dat als ik zo door zou gaan, ze voor haar vijftigste als weduwe door het leven zou moeten. Ik heb echt wel pogingen gedaan om af te vallen, maar meer dan tien, vijftien kilo verloor ik nooit. Wat dat betreft waren we complementair, kun je gerust zeggen. Ik veel te zwaar, Lisette was superfit, at altijd gezond, dronk nooit alcohol. Toch werd juist zij ziek. Ze voelde een bobbel in haar buik en ging naar de dokter. Het bleek een liposarcoom te zijn, een kwaadaardige tumor van vetcellen. Hoe wrang. Ik kwam om in de vetcellen, Lisette woog 58 kilo en was afgetraind. Aan de andere kant: als ze niet zo slank was geweest, had ze die bobbel nooit gevoeld.
Tour for Life
Lisette werd in februari 2015 geopereerd in de het Erasmus MC Kanker Instituut, locatie Daniel den Hoed. Daar hing een poster van Tour for Life. Toen ik die zag hangen, zei ik: ‘Als jouw uitslag goed is, ga ik Tour for Life fietsen.’ Dat heb ik geweten. De operatie was heel zwaar. Er is een stuk van Lisettes dikke darm en dunne darm verwijderd en een van haar twee nieren is weggehaald, maar uiteindelijk was daar een goede uitslag! Zo fietste ik in 2016 mijn eerste Tour for Life, met Lisette en haar vader als begeleiders. Ik was toen al wel wat gewicht kwijt, maar moest alsnog met heel wat extra kilo’s die bergen over. Het is me dan ook niet gelukt om elke dag helemaal uit te fietsen, maar wat veel belangrijker was: het ging steeds beter met Lisette. Ze kreeg weer kleur en had trek in eten.
Niet voor niets getraind
Tijdens die Tour ontmoetten we Miriam voor het eerst. Bij een reünie raakten we aan de praat, en Miriam vertelde dat ze heel graag nog een keer Tour for Life wilde fietsen, maar dat ze een team zocht. Lisette nodigde haar meteen uit zich bij ons aan te sluiten. In 2017 stonden we dan ook met z’n drieën aan de start. Tijdens die editie was Lisette echt de koningin van het bal, het levende bewijs dat je na zo’n slopende ziekte weer topfit kan worden. Maar wat Lisette alleen met mij had gedeeld, was dat ze vlak voor we vertrokken naar de start in Bardonecchia, weer een bobbel in haar buik had gevoeld. Ze wist dat ze direct na de Tour weer naar het ziekenhuis zou moeten, maar eerst wilde ze deze uitdaging aangaan. ‘Ik heb niet voor niets al die tijd getraind’, zei ze. Wát hebben we genoten van die week. Het was letterlijk de week van ons leven.
Wil van een olifant
Na die Tour moest Lisette naar het ziekenhuis. Het was direct duidelijk dat de kanker terug was en bij de operatie werd er een tumor ter grootte van een sinaasappel weggehaald. De statistieken beloofden niet veel goeds: maar liefst 85 procent overleeft de vijf jaar niet. We wisten dat we niet samen met pensioen zouden gaan, maar we hadden nog plannen genoeg. In 2018 hebben we weer met z’n drieën Tour for Life gefietst. Lisette was weliswaar niet topfit, maar wat voor haar niet topfit is, is nog steeds een stuk fitter dan de gemiddelde mens ooit zal zijn. En bovendien had ze echt de wilskracht van een olifant.
Geen genezing meer mogelijk
In januari van 2019 wilde Lisette meedoen met Schaats voor Kika, de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee om geld op te halen voor kinderen met kanker. Dat evenement ging helaas niet door. In juni fietste ik de Giro di Kika en daarna zijn we op fietsvakantie gegaan, door Polen, Slowakije en Tsjechië. Lisette voelde zich al niet fit en toen we terugkwamen, in september 2019, werd geconstateerd dat ze opnieuw ziek was en ditmaal was er geen hoop meer op genezing. Vijf-en-een-halve maand later, in april 2020, is Lisette overleden.
Tour for Life-familie
Tour for Life is heel bijzonder voor Lisette geweest en ook in mijn leven neemt het een grote plek in. De 2016-editie heeft ons in contact gebracht met Miriam, die als een zusje voor ons is geworden. Ze vierde kerst bij ons, ging mee op vakantie, en samen hebben we Lisette verzorgd in de laatste week van haar leven. In datzelfde jaar leerden we Jochem kennen. Hij werd een goede vriend en ging in 2018 mee als onze begeleider. Ook hij heeft enorm veel voor ons betekend toen Lisette ziek was. Johannes fietste Tour for Life in 2017. Op dag 2 was hij gestrand met een leeg navigatiesysteem. Lastig, als je single rider bent. Op dag 3 hetzelfde feest. Vanaf die dag heeft hij zich bij ons aangesloten en dit jaar gaat hij mee als fietser van team Samen Sterk. Ook mijn nichtje Ilse heeft, net als mijn broer Patrick, inmiddels een aardig Tour-verleden. In 2016 en 2017 waren zij erbij als vrijwilliger, in 2018 als begeleider. Dit jaar gaan beiden mee als begeleider. Laurent tenslotte droeg in 2016, 2017 en 2018 als sportmasseur zijn steentje bij en in die tijd hebben we een speciale band opgebouwd. Met zijn masseerkunsten heeft hij Lisette in de laatste weken van haar leven wat verlichting gebracht, dat was heel waardevol. Deze hele Tour for Life-familie heeft de laatste dagen van Lisette meegemaakt en Miriam was er zelfs bij toen Lisette overleed.
Geen bloemen, maar een sponsorbijdrage
Lisette wilde heel graag dat Miriam en ik nog een keer Tour for Life zouden fietsen. Daar hebben we natuurlijk volmondig ‘ja’ op gezegd. Bij haar uitvaart wilde ze ook geen bloemen, maar een sponsorbijdrage op een speciale rekening. Zo heeft zij er, zelfs toen ze er niet meer was, voor gezorgd dat we ons startgeld al binnen hadden. De 2021-editie wordt dus een Tour for Li. Helaas zorgt het coronavirus er om verschillende redenen voor dat het voor Miriam niet goed voelt om nu aan zo’n groots evenement deel te nemen. We hebben daar gelukkig in samenspraak met het hele team een mooie oplossing voor kunnen bedenken. We fietsen als team de eerste etappe van de 2017-editie, daarna fietst Miriam op eigen gelegenheid naar Nederland en sluiten wij ons aan bij de Tour for Life-karavaan van dit jaar. Dat is jammer, maar fijn dat we het zo hebben kunnen oplossen.
Vertrouwen
Ik vind het moeilijk om zonder Lisette de Tour te fietsen, maar tegelijkertijd is het ook zó mooi dat we als team Samen Sterk nog zoiets voor haar kunnen doen. Ik heb wel heel veel moeite gehad om de motivatie te vinden om te gaan trainen. Samen was het zo veel gemakkelijker. Maar dit jaar ben ik zes weken op fietsvakantie geweest, en toen heb ik bijna drieduizend kilometer afgelegd. Ik ben niet topfit, maar het gaat goedkomen, daar heb ik alle vertrouwen in.
Het leven is te kort om niet te genieten
Het is jammer dat de route dit jaar – door corona – anders is dan in 2018. Ik had graag nog een keer de Cormet de Roselend gefietst, daar heb ik zulke mooie herinneringen aan. Net als de Col de l’Iseran, die leidt naar het dak van de Tour: met haar 2.700 meter hoogte is de top de hoogste geasfalteerde weg van Europa. En natuurlijk de Plaine Joux, met die adembenemende uitzichten over de Mont Blanc. Onvergetelijk. Maar ach, het is niet anders. En ook dit jaar gaan we vast weer mooie herinneringen maken. Zo sta ik zelf in het leven en ik weet gelukkig ook hoe Lisette daarover denkt: het leven is te kort om niet te genieten.
Ook een Sportvonkje?
Ben jij ook een enthousiaste sporter en vind je het leuk om een keer je verhaal te doen? Dat kan weer vanaf oktober! We bellen een kwartiertje, ik stel je een paar vragen en ik schrijf een blog zoals deze uit jouw naam. Ik stuur je mijn voorstel in Word waarop je één keer mag schieten (of naar aanleiding waarvan je je terug mag trekken;-)). Lijkt het je wat? Laat het me weten via femke@vonktekstendesign.nl. Dit aanbod is gratis en voor niets, en je mag de tekst ook delen op je eigen (bedrijfs-)website of sponsorpagina. Eén maar: ik schrijf niet meer dan één Sportvonkje per week. Het kan dus zijn dat je even geduld moet hebben. Uiteraard mag je – als lezer of als Sportvonkje – je waardering altijd laten blijken door een kleine donatie te doen via mijn Tour for Life-pagina.
Geweldig…..wát een prachtig, indrukwekkend, liefdevol verhaal. Om stil van te worden.