In Sportvonkjes zet ik regelmatig een sporter in het zonnetje. Wat brengt de sport je, hoe blijf je gemotiveerd, train je volgens plan of volg je je gevoel, en natuurlijk: to Strava or not to Strava? Deze week aan het woord: Haske van Loenen Martinet. Haske (1963) is enthousiast wielrenner en mountainbiker. Ondanks haar hoogtevrees draait ze haar hand niet om voor de Alpe d’Huzes of Tour for Life.
Afbeelding: Eppo Karsijns, Tour for Life 2018
Op de fiets gezet
Een jaar of acht geleden ben ik door mijn toenmalige buren letterlijk op een racefiets gezet. Ze vroegen me of ik meeging voor een ritje en ze hadden nog wel een oude fiets in de schuur staan. Na zeventig kilometer kwam ik gesloopt thuis. Blijkbaar vond ik het toch heel leuk, want voor ik het wist had ik zelf een fiets gekocht. Dat die niet de goede maat had, bleek later, toen ik allerlei pijntjes kreeg en een oude blessure lelijk ging opspelen. Pas toen ik een fietsenmaker tegen het lijf liep, die me vertelde hoe ik mijn fiets beter af kon stellen op mijn lichaamsafmetingen, ging het beter.
Van het vlakke Nederland naar zes keer de Alpe d’Huez
Ik spinde al wel jaren, en nu begon het op de fiets buiten ook echt leuk te worden. Om me heen zag ik ook mensen die in de bergen fietsten, maar met mijn hoogtevrees leek me dat echt doodeng. Tot ik iemand tegenkwam wiens man kwam te overlijden. Zij had besloten de Alpe d’HuZes te gaan fietsen en ik zei direct: ‘Ik ga mee!’ Na een gedegen training beklom ik in juni 2013 mijn eerste berg: de Alpe d’Huez. Rustig fietsen, in elke bocht een slokje drinken, zo kwam ik maar liefst zes keer boven. Apetrots was ik, het was dus wel iets voor mij!
Gesprekken in m’n hoofd
Afdalen was nog wel een dingetje. Elke keer dat ik boven stond, dacht ik: nu moet ik weer naar beneden. Als de angst er eenmaal inzit, voel ik dat in mijn benen, ga ik verkeerd ademen, en dat is niet fijn. Inmiddels weet ik mezelf goed toe te spreken, en kan ik zelfs naar de omgeving kijken en me verwonderen over de schoonheid ervan. Maar als je de gesprekken die ik soms met mezelf voer op zou kunnen nemen, kom je niet meer bij. Maar goed, ondertussen heb ik wel twee keer de Alpe d’HuZes – twee keer zes dus – en twee keer de Tour for Life gefietst, beide evenementen om geld in te zamelen voor kankeronderzoek.
Tip van Haske
Als ik met hond Sam, mijn eigenwijze schat van 4 jaar – half Stabij, half Aussie – loop, luister ik zo nu en dan graag naar de afleveringen van de podcast Live Slow Ride Fast, van profwielrenner Laurens ten Dam en amateurwielrenner Stefan Bolt. Hoe gaan zij om met bepaalde dingen, volgen ze strak hun schema of moet het altijd net even een paar minuten langer?
Kenya Bike Trail
In februari van dit jaar, net voor corona de wereld opschudde, heb ik meegedaan met de Kenya Bike Trail. Zes dagen op de mountainbike tussen het Keniaanse wildlife. Niet voor het goede doel, maar puur voor mezelf. Er zaten best wat flinke klimmetjes in die route, en ik ben niet zo’n held met technische, smalle paadjes, maar als het nodig is, stap ik toch gewoon even af. Zo kom ik ook overal.
Discipline
Ik hou ervan om te trainen met een doel, dan ga ik ook gerust met regen, sneeuw en stormachtig weer de deur uit. Toen ik in 2012 begon met trainen voor de Alpe d’HuZes, heb ik gegoogeld hoe je zoiets aanpakt. Ik kwam toen bij WebTrainer uit, en daar word ik sindsdien door begeleid. Ik krijg een schema en houd dingen bij als mijn hartslag, mijn nachtrust, hoe zwaar ik een training ervaren heb. Mijn coach kan dat zien en op basis daarvan mijn trainingsschema bijstellen. En het werkt, want alle tours die ik heb gedaan, heb ik gehaald. Ik moet wel mijn grenzen goed bewaken. Ik volg mijn schema, ook als ik geen zin heb of als mijn lijf zegt dat het tijd is voor rust. En als mijn schema zegt dat het tijd is voor een rustdag, ga ik gerust keihard werken in de tuin. Dat is dus geen rust. Maar ik leer het steeds beter. Ooit zat ik op Strava, maar ik werd gek van al die mensen die harder, sneller, verder gaan dan ik. Dat is niks voor mij.
Balans
Behalve dat ik me door het fietsen fit en lekker in m’n lijf voel, brengt het ook meer balans in mijn leven. Door privéomstandigheden heeft ons gezin een aantal zware jaren achter de rug. Op de fiets kan ik, letterlijk en figuurlijk, even afstand nemen. Het is heerlijk om dan met een vermoeid lijf terug te komen en de frustratie weg te hebben gefietst. Daarna ben ik veel vriendelijker en empatischer.
Zweten, stinken en een gevoel van vrijheid
Afgelopen winter trainde ik voor de tocht door Kenia. Het plan was om eind augustus de Tour for Life te fietsen, een sponsortocht van 1.300 kilometer die gaat van Italië naar Nederland. Die is helaas afgelast, maar de editie van 2021 staat inmiddels op de planning, laten we hopen dat die wel doorgaat. Het doel van de Tour for Life is om geld in te zamelen voor het Daniël den Hoed Fonds, zodat er meer wetenschappelijk onderzoek gedaan kan worden door het Erasmus MC Kanker Instituut. Tijdens zo’n monstertocht ben je nergens anders mee bezig dan fietsen, in het nu zijn, zweten en stinken. Dat geeft zo’n gevoel van vrijheid. En dan die finish, die overwinning op jezelf, dat is onbeschrijflijk.
[su_button url=”https://www.tourforlife.nl/haske-van-loenen-martinet-team-erasmus-mc-2020″ target=”blank” style=”soft” background=”#FFC107″ color=”#6b6b6b” size=”7″ center=”yes” radius=”round” icon=”icon: book”]Haske steunen? Dat kan hier![/su_button]
Afbeelding: Eppo Karsijns, Tour for Life 2018
Ook een Sportvonkje?
Ben jij ook een enthousiaste sporter en vind je het leuk om een keer je verhaal te doen? Dat kan! We bellen een kwartiertje, ik stel je een paar vragen en ik schrijf een blog zoals deze uit jouw naam. Ik stuur je mijn voorstel in Word waarop je één keer mag schieten (of naar aanleiding waarvan je je terug mag trekken;-)). Lijkt het je wat? Laat het me weten via femke@vonktekstendesign.nl. Dit aanbod is gratis en voor niets, en je mag de tekst ook delen op je eigen (bedrijfs-)website of sponsorpagina. Eén maar: ik schrijf niet meer dan één Sportvonkje per week. Het kan dus zijn dat je even geduld moet hebben. Uiteraard mag je – als lezer of als Sportvonkje – je waardering altijd laten blijken door een kleine donatie te doen via mijn Tour for Life-pagina.