Inmiddels ben ik weer bijgekomen van de harde landing na mijn vakantie en heb ik weer een mooie werkweek achter de rug. Op maandag mocht ik een proefblog schrijven voor een uitvaartonderneming. Ik had gereageerd op hun oproep en ben uit een lange lijst van tekstschrijvers op de shortlist van drie terechtgekomen. Dit zal jullie misschien vreemd in de oren klinken, maar dit is echt een kolfje naar mijn schrijfhand. Duim dus maar met me mee dat ik geselecteerd word.
Dinsdag kreeg ik de feedback terug op mijn eerste blog voor een nieuwe klant. Man, je zult niet geloven hoe spannend ik dat altijd vind. Ik verwacht meestal wel feedback. Immers, stukken die je namens een ander schrijft zijn wat mij betreft altijd een co-productie. Ik probeer jouw woorden zo goed mogelijk te vangen, maar ik bèn jou niet. Het is geen schande als iemand nog even hier en daar een nuance wil aanbrengen. En eigenlijk blijft het daar ook altijd bij. Toch zit ik, vooral bij een nieuwe klant, altijd weer met het zweet in m’n handen. Wat als hij of zij het echt hé-le-máál niks vindt? Maar ook deze keer was de angst weer nergens op gegrond. Blije klant, blije Fem.
Woensdag ging ik op bezoek bij een ICT-club in het Rotterdamse. Wegens het mooie weer en de OV-arme bestemming, besloot ik de fiets mee te nemen in de trein. Na een mooi fietsritje door het Rotterdam van mijn oma, kwam ik op tijd aan in de Spaanse Polder waar ik een bespreking had in de ‘kroeg’ van Trivision. Rotterdamse ondernemer en op zoek naar een automatiseerder? Ik zeg: look no further.
Toen het tijd was voor de thuisreis, besloot ik nog even van het mooie weer te genieten en naar huis te fietsen i.p.v. naar Rotterdam Centraal. Goed voor mijn afvalchallenge (-25 kilo in één jaar) en goed voor de rust in mijn hoofd. Een prachtrit van 40 kilometer!
Rouw was ook het thema van de donderdag, alleen nu in het kader van mijn opleiding aan de Schrijversacademie. Voor de module ‘Familieverhalen en biografieën‘ schrijf ik een reportage over de bomaanslagen op Bali in 2002. Behalve een interview met twee nabestaanden, is een dossier over rouw en rouwrituelen onderdeel van mijn reportage. Donderdag heb ik het interview met Martine Baadenhuijsen over verborgen verlies uitgewerkt. @Martine, mijn uitwerking moet nog even door de ballotagecommissie, maar komt dan zeker jouw kant op!
Vrijdag heb ik m’n oren gemarteld tijdens het uitwerken van een interview dat plaatsvond in een lege keuken bij een tuinder met een ‘licht’ accent. Ik wist niet dat je ook uit je oren kon zweten. Maar het einde nadert… En aan het einde van de middag werd ik beloond met een belletje van een nieuwe klant die uit de virtuele lucht kwam vallen.
Het was een mooie week, en nu… weekend! La vita è bella…
Fem