Een keer per jaar is mijn zus – je raadt het niet – jarig. Een zus die prachtig kan fotograferen, en die meer van het ‘doen’ dan van het ‘hebben’ is. Dat is op zich een goeie combi voor een verjaardagscadeau: ‘fotografie’ en ‘doen’, daar moet je iets mee kunnen. Maar ‘helaas’ (inspiratietechnisch) is het ook een zus die jarenlange prachtige Caribische taferelen heeft kunnen fotograferen. Tsja… daar kom je niet op en overheen met ons Nederlandse landschapje. Of toch? Een wanhopige zoektocht naar fotoworkshops die iets bieden dat nog enigszins kan concurreren met de Cariben, stuit ik op Bas. Bas is niet Caribisch. Integendeel, Bas is oer-Hollands. Bas is Haags maar woont al jaren in Drimmelen. En het enige dat Drimmelen ver weg doet denken aan de Cariben is dat ook in Drimmelen niet alles met hard werken wordt verdiend. Maar dit terzijde.
Bas is een fotograaf die workshops geeft in de Biesbosch. Althans, dat zegt zijn website. Maar eigenlijk is Bas een gids die je in zijn sloep rondleidt in de Biesbosch en en passant je meer vertelt over natuurfotografie en ook nog eens zijn liefde voor het gebied en zijn bevers en ijsvogels deelt.
Om 4 uur ’s middags melden we ons – Frauk in gepaste Freek Vonk-outfit, Fem in vogelverschrikkend roze hippie-outfit – bij de jachthaven van Drimmelen en vertrekken we met de sloep. Bas heeft niets teveel gezegd: we varen het ene schilderij uit en het andere binnen. Er zijn wel een aantal andere boten, maar niemand die eigenlijk de natuur zo bekijkt zoals wij dat kunnen met de kennis en kunde van onze gids. Op dit moment van de dag is er nog geen bever te bekennen, maar dat maakt de omgeving niet minder prachtig. En terwijl we genieten – en foto’s maken natuurlijk – krijgen we les over hoe de bever bijna was uitgestorven, maar dat na het uitzetten van zo’n 35 bevers in 1988 – na lang wachten – de bevers toch weer teruggekomen zijn.
Op een schaduwrijk plekje gaan de fotografen met elkaar in gesprek over witbalans, histogrammen en diafragma’s – begrippen die mijn pet ver te boven gaan – en wordt Fraukje streng toegesproken dat ze toch echt in RAW moet gaan fotograferen, want – ik citeer – ‘dan heb je meer marges’. In ieder geval heb ik genoteerd dat wit +2 is, de blauwe lucht +1/3 tot +2/3 en dat bij groen het streepje in het midden moet. En dat je je witbalans best kunt instellen met gebruikmaking van ijsvogelpoep. Dus. Het hoofd van mijn zus stond op ‘I’m having a good time’, en daar ging het om.
Met het vallen van de avond word de electromotor aan de boot gehangen, en nemen we positie in de buurt van een van de vele burchten. Na even wachten, verschijnt daar de eerste bever. Met ingehouden adem wachten we tot hij onze kant op komt. Maar dat is deze schuwe rakker niet van plan. Toch is het prachtig het grote beest te zien zwemmen. Hoe donkerder het wordt, hoe meer bevers we tevoorschijn zien komen, en onderweg worden we nog even getrakteerd op een ree die wat komt drinken. Het moet gezegd: het is prachtig in de Biesbosch. De wolken, het water, het licht en de dieren maken deze binnenlandse rivierdelta, ingeklemd tussen Maas en Waal, tot een uniek natuurgebied. Als het echt te donker wordt om nog een bever of ree te spotten, varen we terug naar de jachthaven. Het was een heel bijzondere dag, met natuur- en fotografieles van een bijzondere man.
En nu… nog negen maanden om een ander uniek cadeau te verzinnen. Het leven valt niet mee…
Alles aan dit verhaal is heerlijk. Smakelijke taal, genieten in geuren en kleuren en de steeds terugkerende volle aroma’s van jullie zussenband. De rijke, uitgelezen afdronk neem ik mee de dag in.
<3