Vier maanden geleden ben ik als freelancer begonnen, en het begint een beetje te landen. Ondanks dat ik al langer wist dat dit eraan zat te komen en me had voorbereid en ingelezen en wat dies meer zij, kom je toch in een andere wereld terecht. Een wereld waarin netwerken ineens belangrijk is; iets waaraan ik altijd een bloedhekel had. Als ik me al eens begaf in een omgeving waarin genetwerkt werd, dan wist ik niet hoe snel ik met mijn neus in m’n telefoon moest duiken. Maar nu moet ik er toch echt aan geloven, en hé… het doet niet eens pijn! Toch moet ik juist nu zorgen dat ik de hele dag met m’n neus in m’n telefoon zit, want ik mag natuurlijk geen kans laten liggen.
Een beetje opgejaagd word je er wel van. Opdrachten komen voorbij via Facebook-groepen als Ambitieuze Meisjes (ook van 50+), en sites als woordkunstenaars.nl, Hoofdkraan.nl, freelance.nl en opdrachten.nl. En over het algemeen moet je binnen een kwartier reageren, anders staat de opdracht alweer op pauze, wachtend op reactie van de opdrachtgever. Die dan vervolgens negen van de tien keer niet komt. Ik had nooit durven denken dat ik zo snel op maat gemaakte offertes kon schrijven. En dat op maat is dan weer belangrijk, omdat je er dan uitspringt – zo vertelde één van die opdrachtgevers die dus wel (positief) reageerde. Copy/paste wordt afgestraft, maar het moet wel snel, op maat, netjes en natuurlijk – want tekstschrijver – zonder fouten. Het is geen digitale snelweg, het is een digitaal circuit van Zandvoort.
En dan moet je de serieuze opdrachten nog scheiden van de sites waar je geacht wordt aan de lopende band teksten uit te braken voor 8€ per uur of 0,01€ per woord, waar ik niet aan begin. Niet omdat ik me te goed voel, maar omdat het niet anders kan dan dat dat ten koste gaat van de kwaliteit. Ik wil wel mooie woorden, waar het dan ook over gaat. Paleo-dieet, laserapparaten, energie etc., ik draai mijn hand er niet voor om. Maar ik wil wel iets moois neerzetten.
Wie fulltime zaait… zal freelance opdrachten oogsten
Ik heb het aantal uitgebrachte offertes en verstuurde emails niet geteld, maar het moeten er honderden zijn geweest in die eerste maanden. Met in eerste instantie een beetje teleurstellend resultaat. Stapte ik in april en mei nog vol goede moed uit bed, in juni werd dat al een beetje lastiger. Gelukkig hoorde ik overal om me heen dat het komkommertijd was, dat gaf een beetje troost, maar toch… Toen werd het juli. En bleek dat ik best lekker aan het zaaien was geweest. Hoopvolle emailtjes druppelden binnen, kennismakingsgesprekken werden ingepland, handtekeningen gezet en de eerste flessen zijn ontkurkt. Langzaamaan begin ik er weer in te geloven…