Vandaag is De Liefde Van Mijn Leven een halve eeuw jong. Een halve eeuw, waar ik een groot deel in heb mogen delen. Want niet alleen genieten we de laatste jaren van een leven samen, ook delen we een geschiedenis. Opgegroeid bij elkaar om de hoek, een boodschapje doen bij de Gruyter op het 5 Meiplein, snoepjes halen bij Jamin; wie weet, stond je voor me in de rij. Een ijsje halen bij Torino, naar school op de Telderskade, even kletsen met de tweeling van Wout Steenbergen. Zonder het toen te weten, moeten onze paden zich regelmatig gekruist hebben. Gelukkig heb ik je toen niet leren kennen! Nu heb ik de kans gehad mijn fouten te maken en domme dingen te doen zonder jouw liefde daarmee te verspelen. Nu heb ik de kans gehad de dingen te doen waardoor ik ben geworden wie ik ben, en de lessen te leren die ik nodig had om jouw liefde te koesteren toen ik eenmaal wel die kans kreeg.
We kunnen terugkijken op geweldig mooie, maar soms ook moeilijke en spannende jaren. Maar hoe moeilijk en hoe spannend ook, dankzij het nooit aflatende vertrouwen in elkaar, hebben we in alles onze weg gevonden. Maar vooral hebben we genoten, van grote dingen en van heel veel kleine dingen. Om met Youp te spreken: we hebben gedanst, we hebben gevreeën, we hebben gelachen en gespeeld met het vuur. Het leven is een schitterend feest en dat realiseer ik me zo verdomde goed nu ik voor jou een boek met bijzondere herinneringen heb mogen maken. De prachtigste foto’s zijn door mijn handen gegaan, de mooiste verhalen zijn vastgelegd. En net als bij alle mooie verhalen, hoop ik dat er nooit een eind aan komt.
Met jouw verjaardagsfeest en jouw verjaardagsboek wordt een halve eeuw afgesloten, maar het verhaal gaat door. En het goede aan dit verhaal is, dat we het samen kunnen vertellen. Niet alle gebeurtenissen in het verhaal zullen we zelf kunnen bepalen, maar de verhaallijn, de richting, de hoofdstukken, de sfeer; wij samen kunnen het vormen en kneden tot óns verhaal. Om bij Youp terug te komen: Niemand Weet Hoe Laat Het Is, maar wat ik wel weet is dat we op de drempel staan van een nieuw jaar, een nieuw hoofdstuk en staand op die drempel voel ik een rotsvast vertrouwen dat dit een heel mooi en vreselijk dik boek gaat worden, waar ik vreselijk van ga genieten.
Met heel mijn hart gun ik iedereen z’n eigen mooie boek met veel prachtige hoofdstukken, maar laten we vooral niet vergeten onze verhalen te delen en elkaars hoofdstukken aandachtig te lezen, want een verhaal is pas een verhaal als het gelezen en gedeeld wordt.
Op naar je 51e levensjaar, en vele daarna, op naar ons volgende prachtige hoofdstuk! En nu… moeten we dansen, moeten we vrijen, moeten we lachen en drinken vol vuur!
‘Leef toch je leven als het allerlaatste uur…’
Je Lief
Ontroerend en hartstochtelijk geschreven, dank voor het delen en ik wens jullie samen nog een prachtige tweede helft!
Heleen