Van vertrouwen, frustratie, paniek en balken. En weer terug naar vertrouwen. Via de balk.

3 november 2017. Zeven maanden geleden zette ik mijn eerste stap op het freelance-pad en ik vind het een mooi moment om terug te kijken. Een normaal mens had dat met zes maanden gedaan, maar het toeval wil dat dat 3 oktober was, en iedere Leidenaar weet dat 3 oktober geen moment is om waar dan ook op terug te kijken. Behalve dan met enige spijt op de avond tevoren, toen het bier, de haring en het wittebrood in grote hoeveelheden ingenomen werd. Maar dit terzijde.

Leren is niet altijd leuk

De afgelopen zeven maanden waren leerzaam. Leerzaam. Lekker nietszeggend woord. Een soort van ‘wat zit je haar… anders’. Nietszeggend was het zeker niet, maar het is moeilijk om die zeven maanden in één woord samen te vatten. Laat ik beginnen te zeggen dat ik blij ben dat ik deze stap heb gezet; heb kunnen en mogen zetten. Dat staat als een paal boven water. Maar ik heb geleerd, en leren is niet altijd leuk. OK, Fem, vertel!

De eerste maanden gingen lekker. Ik mocht direct al de tekst van een personal training-programma redigeren, de plaatselijke loodgieter had wat materiaal nodig en ik mocht de tekst van het boek ‘Anders Wonen’ van Marleen Hartog op punten, komma’s en typefouten redigeren. Tussendoor maakte ik wat t-shirts voor een bedrijfsuitje en een sportclubje, blogde in opdracht over ‘paleo eten met een normaal budget’, en maakte wat promotiemateriaal voor de lokale beautysalon. Je leert nog ’s wat.

Irritatie en frustratie

En toen werd het juli. En was het stil. Heel stil. In eerste instantie niet zo heel erg; ik kon heerlijk van de stilte genieten op ons eigen terras aan het meer van Lugano. Hond naast ons, hapjes op tafel, glas prosecco in de hand, hoe erg kan het zijn? Erg. Irritant. Frustrerend. Ik kan m’n eigen broek al ophouden sinds ik met vriendin Cor de middelbare school verruilde voor het Italiaanse Como-meer. Dat we soms een week op aardappelen leefden, dat vertel ik er niet bij. Maar ik was zelfstandig. Bracht m’n eigen geld mee, en als ik het over de balk wilde gooien was het mijn eigen balk. Toevallig. En het was niet de totale afwezigheid van geld wat me frustreerde. Dat was helemaal niet aan de orde. Puur het feit dat er aan het eind (of begin) van de maand niets binnenkwam maakte dat ik me letterlijk waardeloos voelde. En natuurlijk wist mijn hoofd ook wel dat het waar was wat mijn Lief mij steeds vertelde: ‘het is vakantie, geen enkel bedrijf gaat nu iets opstarten, heb vertrouwen, het komt goed.’ Maar ik wil verdomme dat het nú goed is!

Paniek!

Toen kwamen we terug van vakantie en ging er iets rollen. Ineens kreeg ik reacties binnen op die mailtjes die ik voor en tijdens de vakantie had gestuurd. Alsof mensen hadden zitten wachten tot ik de Nederlandse grens weer overkwam. Internetkassa.nu, of ik kon schrijven voor de online ondernemer? Nou, niet echt waar m’n expertise ligt, maar als ik het snap, kan ik er ook over schrijven. Make Marketing Magic, of ik wilde bloggen voor een klant van hen. En een paar dagen later nog één. En nog één. Ondertussen kwam één van de Leiderdorpse ondernemers er tot haar grote blijdschap achter dat ik ook social media en website bijhoud voor anderen. Abonnementje? Check! Een hypnotherapeut interviewen? Welja! 250 hydrofielluiers bedrukken met de tekst ‘My Daddy Rocks’? Kom maar op, doe ik wel! Ondertussen had ik bedacht dat het leuk was een tijdschrift te maken van en voor ‘ondernemende schrijvers’. Gewoon, zomaar, ter lering ende vermaeck. Ik zat immers toch maar te wachten op die klanten?

Maar langzamerhand begon de paniek toe te slaan. ’s Ochtends wakker worden en niet kunnen overzien wat er die dag allemaal moet gebeuren. Denken: ‘misschien kan ik wel blijven liggen met m’n hoofd onder m’n kussen en gaat het vanzelf voorbij?’ Maar jammer joh, zo werkt dat niet. Stap 1: de hond moet uit. Kwart over zes. Gaan met die banaan. En dan maar aan de bak. Staren naar je computer en tot de conclusie komen dat dat niet werkt. Dan bedenken dat het maken van een papieren planning misschien zo gek nog niet is. Een lekker groot vel, pennen, kleurtjes, and off you go! Overzicht in de chaos, dat lucht op…

Over de balk

Vanochtend om 8 uur vloog mijn eerste tekstvoorstel door cyberspace, op weg naar de opdrachtgever. Op de planning stond vervolgens het uitwerken van de interviews met Merlijn en Dorien voor het tijdschrift. De tijd begint immers te dringen, mid december nadert.

Een piepje op mijn telefoon. ‘U heeft geld ontvangen.’ Het is het begin van de maand en er komt iets binnen! (Nota bene, N.B., noteer dit goed, let wel: IETS.) Ik keek naar mijn planning, keek nog eens, en zette een grote streep door vandaag. Eerst een blog. Daarna ga ik een ietsiepietsie geld over de balk smijten. Mijn eigen balk. Toevallig. En daarna? Er vol vertrouwen weer tegenaan!