Snot en tranen in Alicante

Freewriting: het is way out of my comfortzone, maar toch zijn de resultaten soms verdomd lollig. Het moest een kort verhaal worden, niet mijn ding, maar toch heb ik de module met succes af kunnen sluiten. Benieuwd naar het resultaat? Lees mee! En oh ja… Elke gelijkenis met bestaande personen, gebeurtenissen, activiteiten, aangehaalde voorbeelden of namen van personen berusten natuurlijk op louter toeval.

Zonnestralen prikken in haar pijnlijke hoofd. Claire doet een poging haar ogen te openen. ‘Waar ben ik?’ Door haar wimpers gluurt ze naar beneden. Tussen haar benen ziet ze een staart in regenboogkleuren opdoemen. Boven haar hoofd manen in dezelfde hoofdpijnveroorzakende kleuren. Heel langzaam begint haar iets te dagen. Ze drijft op een gigantische opblaaseenhoorn in een zwembad ergens in Alicante. Rechts van haar wiebelt een half leeggedronken glas whisky, links een overvolle asbak. Ze kreunt. ‘Oh mijn god, ben ik dit? Die introverte, hoogopgeleide vrouw uit Maidenhead, met twee brave kindertjes, die al 26 jaar een goedbetaalde baan heeft bij dezelfde werkgever?’

Aan de rand van het zwembad staan drie strandbedjes. Op ieder strandbedje ligt één van haar vriendinnen gedrapeerd. Nog lekker in de schaduw; nog even rust voor de zon ook hen zal komen treiteren. Dat betekent ook dat Claire pas straks met de billen bloot hoeft.

Vijf jaar geleden is Claire een week ‘in retraite’ geweest. Haar werkgever vond het belangrijk dat iedereen leerde zelf verantwoordelijkheid te dragen voor zijn of haar leven. Zelf richting geven aan je leven en je loopbaan, en je bewust worden van disfunctioneel gedrag en gedachtepatronen. Persoonlijk leiderschap dus. Nou, dat was gelukt in Claires geval. Ze had besloten haar disfunctionele huwelijk te beëindigen. Een grote schok voor Charles en haar twee kinderen, maar ze liet zich niet stoppen. Haar kinderen zouden het wel gaan begrijpen – ooit. En Charles? Ach, die had vast in no-time een ander liefje om na een paar wilde maanden seksloos naast te gaan liggen snurken. Ze was gaan hardlopen. Eerst sjokte ze met haar veel te dikke lijf een rondje om het park. Honderd meter hardlopen, honderd meter wandelen, en dat redde ze dan net een kilometer. Maar langzaamaan ging ze steeds verder, steeds sneller en twee jaar geleden had ze de marathon van New York uitgelopen. In een kek sportsetje. Maatje 38. Ha!

Maar hoe slank ze ook was geworden en hoe goed ze zichzelf ook verzorgde, ergens bleef ze dat stille, introverte meisje waar geen man zijn hoofd voor omdraaide. En dat was nou precies waar ze naar verlangde. Wilde seks met een lekkere vent. Tijdens een klaagsessie met haar vriendinnen was daar ineens het plan om met z’n vieren op vakantie te gaan. Lekker eten, lekkere drankjes, lekker dansen en wie weet wat daar nog op volgde.

Op het vliegveld van Alicante troffen ze elkaar. Londen, Gdańsk, Amsterdam en München verenigd in het Spaanse Alicante. Vier vriendinnen van ver over de 40 die zich gedroegen als een stel pubers. En ze genoten ervan. De bikini’s werden uit de koffer gehaald, de opblaaseenhoorn te water gelaten, de flessen ontkurkt. Die eerste avond bleven ze bij het zwembad en bespraken het leven en elkaars onzekerheden en toekomstplannen. Na de zoveelste fles wijn besloten ze gezamenlijk dat het een goed idee was dat Claire een Tinder-account aan zou maken. Naam, leeftijd, baan: check. Foto? Opgejut door haar vriendinnen, drapeerde Claire zich op de eenhoorn en liet zich gedwee fotograferen. Die ene foto waar ze niet gierend van de lach half naast de eenhoorn lag, werd geüpload als profielfoto. En klaar was haar Tinder-profiel.

Claire opende de app, terwijl drie paar nieuwsgierige ogen over haar schouder meekeken. De eerste Spaanse Don Juans die voorbij kwamen werden snel naar links geswipet. Te glad, te klein, te lelijk. Redenen genoeg voor weer een lachsalvo, maar geen dating material. Bij de volgende foto verstijfde Claire. Haar mond zakte open en haar ogen werden zo groot als schoteltjes. Richard! Wat deed hij nou hier in Alicante? Richard was haar grote liefde van de middelbare school, maar ze waren elkaar uit het oog verloren toen Claire een jaar in Amerika was gaan studeren. Toen ze terugkwam was Richard verloofd, en een jaar later getrouwd. Zonder na te denken klikte ze op het blauwe sterretje en gaf hem daarmee een Super Like.

De volgende middag togen de dames in zwierige rokjes richting de Explanada de España. Terwijl ze op hun eerste Aperol zaten te wachten, hoorde Claire haar telefoon piepen. Een rood bolletje met een ‘1’ sierde het icoontje van Tinder. Haar hart ging tekeer terwijl ze de app opende. Ja hoor, een match! Met Richard! Aarzelend stuurde ze hem een berichtje: ‘Richard, wat doe jij hier! Hoe gaat het met je?’ Direct volgde een piepje terug. Met rode wangen ging Claire het ‘gesprek’ aan. Af en toe las zie iets voor aan haar vriendinnen: ‘Ik heb zo vaak aan je gedacht.’ Hij was in Alicante voor werk, en zijn terugvlucht was eigenlijk vanavond. Maar toen hij op Tinder zag dat Claire vlakbij hem was, had hij zijn secretaresse met een smoes de vlucht laten verzetten naar twee dagen later. Hij wilde Claire graag ontmoeten de volgende dag. ‘Doen! Doen! Doen!’, joelden haar vriendinnen. Ze stemde in en hij zou haar de volgende middag ophalen bij hun appartement. Een vrolijke avond volgde en Claires wangen werden roder bij ieder berichtje dat ze kreeg. Er was geen twijfel over mogelijk wat Richards bedoelingen waren.

Glimmend en opgepoetst stond Claire te wachten op Richard. In een cabrio kwam hij aanrijden. Het was alsof ze elkaar vorige week nog hadden gezien; zo vertrouwd. Tijdens een heerlijke, lange rit langs de Costa Blanca praatten ze honderduit. Richard vertelde dat hij bij zijn vrouw weg was, en maakte er ondertussen geen geheim van wat hij met Claire wilde doen. En Claire? Die zag in gedachten die brede torso al naakt voor zich en die woeste kop met haar op haar kussen. Ze aten bij La Ereta, met uitzicht op de haven van Alicante, waarna ze door de bergen terugreden naar het appartement van Claire. Claires vriendinnen hadden wijselijk het terras aan het zwembad verlaten, maar niet zonder de kaarsen te ontsteken en een fles cava in de koeler te hebben gezet. Romantischer ging het niet worden. Al snel hadden Claire en Richard een fles soldaat gemaakt. De bubbels stegen al naar Claires hoofd, maar het kon haar niet schelen. Dit was zo geweldig. Richard streelde haar rug terwijl hij aandachtig naar haar luisterde. Ze verzoop in die bruine ogen. Ze ontkurkte gewoon nog een fles en schonk hen nog een keer bij. Richard troonde haar naar een bedje langs het zwembad en knoopte haar jurkje los. Claires hart stond stil. En Richard hield ook ineens stil. Hij lag met zijn hoofd tussen haar borsten, maar verroerde zich niet meer. Was hij in slaap gevallen? Ze streek door zijn haar en zei zijn naam. Plotseling voelde ze hem schokken. Hij huilde. Mijn god, waarom huilde hij? Net nu het leuk begon te worden. ‘Richard, wat is er?!’ Toen begon hij nog harder te huilen. Een plasje tranen vermengd met snot vormde zich tussen haar borsten. Hij kon niet meer stoppen. Na lang wachten kwam het hoge woord eruit: hij was helemaal niet weg bij zijn vrouw. Zijn vrouw had hem bedrogen en hij was zo gekwetst dat hij wraak wilde nemen. En hoe kon dat beter dan met Claire, de vrouw waar zijn echtgenote altijd een beetje jaloers op was geweest? Toen hij ontdekte dat Claire ook in Alicante was, was dat te mooi om waar te zijn. Hij had zijn vlucht laten verzetten en zijn vrouw met een smoes wijs gemaakt dat hij twee dagen langer moest blijven. Maar nu hij op het punt stond werkelijk vreemd te gaan kon hij het niet. Hij hield nog van zijn vrouw en wilde Claire niet misbruiken. Nou, daar kwam hij dan wel een beetje laat achter! Claire was des duivels en wilde dat hij wegging, direct! Maar Richard kwam niet meer tussen haar borsten vandaan en stikte bijna in zijn eigen tranen, snot en kwijl. Na lang duwen en trekken kreeg ze het dode gewicht van zijn lijf van haar af. In kleermakerszit kwam hij voor haar op de grond terecht, rolde voorover en snotterde verder tussen haar dijen. Tussen het snotteren door stamelde hij aan een stuk door ‘sorry’. Mijn god, hoe moest ze deze man kwijt zien te raken voor haar vriendinnen terugkwamen.

Ze probeerde hem weer op het bedje te krijgen, en na veel sjorren en trekken en duwen lag hij erop. Nu hopen dat hij zichzelf in slaap zou huilen, dan kon ze het bedje verrijden naar een plek uit het zicht, en dan maar hopen dat hij, als hij zijn roes had uitgeslapen, zelf zou bedenken dat het handig was zijn gezicht niet meer te laten zien. Ze schonk zichzelf een whisky in. Toen ze bij de bodem van het glas was, hoorde ze Richard snurken. Goddank! Met een tollend hoofd reed ze het bedje achter het huis. Zo, opgeruimd staat netjes. En nu… wachten op haar vriendinnen om deze mislukking te delen. Ze pakte een asbak, schonk nog een glas whisky in en stapte, met jurk en al, op de eenhoorn, die eenzaam in het zwembad lag te dobberen. Voor ze in slaap viel, schoot het nog even door haar hoofd: ‘Misschien had ik toch beter in mijn aseksuele huwelijk met die veel te oude, veel te saaie, maar wel lekker voorspelbare en veilige Charles kunnen blijven? Dan was dit nooit gebeurd.’

Heel in de verte hoort ze haar vriendinnen terugkomen van een avond dansen, maar Claire wil niet wakker worden. Ze hoort dat de meiden op de bedjes langs het zwembad gingen liggen, maar ze negeert het. Nog even slapen, nog even rust voor de zonnestralen in haar hoofd zullen gaan prikken.