Veiligheid is van ongekend belang. Maar hoe breng je veiligheid onder de aandacht bij je medewerkers zonder met een vingertje te wijzen, zonder het te doen voelen als een ‘ver-van-mijn-bed-show’? Betrek ze erbij en laat ze hun eigen verhaal vertellen, van mens tot mens, van collega tot collega. Hier een van de verhalen die ik mocht optekenen voor een wereldwijde veiligheidscampagne bij een grote onderneming.
Op een dag, jaren geleden, was Joseph, 38 jaar jong, aan het werk als fruitteler in het hart van de fruitstreek in Belgisch Zuid-Limburg. Zoals elke andere werkdag tijdens het plukseizoen klom hij ook die dag op zijn ladder. Maar wat op geen enkele eerdere dag gebeurd was, gebeurde die dag wel: hij viel van zijn ladder. Joseph overleed een aantal weken later in het ziekenhuis aan de gevolgen van zijn val. Hij liet een echtgenote, een dochter en drie zoons achter.
De oudste zoon, eveneens Joseph genaamd, was 16. Hij ging graag naar school, was een goede leerling, en droomde ervan leerkracht te worden. Maar de omstandigheden besloten anders. Iemand moest zorgen voor brood op de plank. Joseph junior brak zijn opleiding af en ging op zoek naar werk. Het was 1936 en het weinige werk dat er voor jonge mensen was in de streek van Luik, België, was in de koolmijnen. Na een aantal jaar gewerkt te hebben in de diepten van de aarde, maakte Joseph letterlijk een stap omhoog, naar de oppervlakte, waar de kolen op kwaliteit werden gesorteerd. Dankzij zijn talenknobbel had hij zich zeven talen eigen gemaakt en zo kon hij al snel de stap maken naar personeelszaken, waar hij zich over de vele migranten ontfermde…
De Joseph senior in dit verhaal is de vader van de vader van Jean-Pierre Schoenaers: “Gek genoeg spreek ik nooit over mijn grootvader, ik heb hem immers nooit in die hoedanigheid gekend. Maar zijn rol in mijn leven is desondanks heel groot. Zijn onfortuinlijke dood heeft het leven van mijn vader veranderd, van onze hele familie, van een moeder, van haar kinderen en kleinkinderen. Als kind al riep het de nodige vragen op. Bij ons was er maar één opa op familiefeestjes terwijl vriendjes en vriendinnetjes twee opa’s hadden. Maar ik wil er zeker geen triest verhaal van maken, want alles is op zijn pootjes terecht gekomen en het heeft ons ook iets positiefs gebracht; we weten als geen ander dat je van moeilijke situaties ook kunt leren, dat je overal uit kunt komen als je de nodige wilskracht hebt.“
“Natuurlijk is het altijd een vraag geweest of de ladder wel of niet in orde was. Mijn vader wist met stellige zekerheid te vertellen dat zijn vader een uiterst voorzichtig man was en dat de belabberde kwaliteit van de ladder de valpartij heeft veroorzaakt. Maar ja, de details van de omstandigheden ken ik uiteraard niet.”
Gezondheid, veiligheid en milieu; een verantwoordelijkheid van ons allemaal
“Hoe het ook zij, het toont wel aan dat het belang van gezondheid, van veiligheid en van milieu immens is. Alle drie hebben ze effect op een hele omgeving, een hele familie, zelfs tot tientallen jaren na het gebeuren! En we mogen dit niet overlaten aan de zogenaamde specialisten. Natuurlijk hebben werkgevers een verantwoordelijkheid te nemen. Maar uiteindelijk is iedereen een veiligheids-, gezondheids- en milieuspecialist. Het gaat om het gedrag van ons allemaal. Dat is onze plicht naar onze medemens.”
Fotografie: Dorien van der Meer
Tekst: Femke Vonk
Opmaak: Femke Vonk
Goed verhaal Femke, het persoonlijke en het zakelijke zijn op een zinvolle én mooie manier verbonden. Duidelijk dat de plek waar we elkaar hebben leren kennen niet voor niets was!
❣️