Lig je na een lange dag ZP’er te zijn eindelijk met de voetjes omhoog en laptop op de schoot (het houdt niet op hè, dat werk), komt deze kop voorbij: “Heeft de tekstschrijver toekomst in het AI-tijdperk?” Huh, WTF? Het stuk vertelt me dat er op dit moment in Nederland 6600 tekstschrijvers zijn en dat dat aantal nog steeds groeit. Ik heb er geen onderzoek naar gedaan, maar ik heb het gevoel dat het er vele malen meer zijn, en dat ook mensen die nog geen punt van een komma kunnen onderscheiden, zich tekstschrijver noemen, maar daarover op een ander tijdstip meer. De oorzaak van het stuk in Techzine waren twee recente berichten die de vraag hadden doen rijzen of kunstmatige intelligentie (AI) de tekstschrijver gaat verdrijven. Nou, dat wil ik ook wel eens weten; kan ik me meteen laten omscholen.
Het eerste bericht betrof een onderzoek van de universiteit van Delaware. Zij onderzochten of er verband is tussen de teksten die mensen in hun kredietaanvraag gebruiken en de kans dat zij zullen terug betalen. Conclusie: ja. Het tweede artikel kondigde aan dat Ronald Giphart samen met een literaire robot een boek gaat schrijven. Dat lijkt me wel een coole toestand: Giphart geeft een paar beginwoorden en de gewenste schrijfstijl (of een cocktail daarvan) en onze R2-D2 geeft een aantal suggesties voor de volgende alinea’s.
Nou schrijf ik geen kredietaanvragen en zal mezelf ook niet meten met Giphart, maar toch doet dit me even op m’n hoofd krabben. Eerste conclusie is namelijk dat we inderdaad kunnen verwachten dat de tekstrobot (op termijn) een leesbaar stuk tekst weet te produceren in de gewenste schrijfstijl en met uitsluiting van bepaalde woorden. Gelukkig wordt daaraan toegevoegd dat dit vooral gaat om de automatisering van eenvoudige en standaardteksten en dat slechts een aantal tekstschrijvers zich druk hoeven te maken. Dat zijn waarschijnlijk de tekstschrijvers die per dag 6000 woorden moeten produceren voor de overweldigende vergoeding van 0,01€ per woord, zoals in dat aanbod dat ik deze week kreeg.
Leve de tekstschrijver!
Gelukkig weet ook de schrijver van dit artikel dat een tekst pas gaat leven wanneer de schrijver het juiste gevoel overbrengt. En dat is wat lastig voor onze robot. De eindconclusie maakte dat ik toch lekker heb geslapen vannacht: “Voor de schrijver die emotie, gevoel en de juiste toon in zijn of haar werk weet te leggen, lijkt ons echter nog altijd een goede toekomst weggelegd.”
Voor ik vertrok naar dromenland, moest ik nog even denken aan die email van een lieve vriendin en mede-onderneemster waarin we het hadden over de vele ongevraagde adviezen die we krijgen. Ze besloot de email met: “Zal ik jou dan toch ook nog even een ongevraagd advies geven? Jij moet vooral doorgaan met prachtige, liefst persoonlijke, teksten schrijven. En zorgen dat iedereen weet dat jij dit kunt!“